بر رشد شخصیت سرمایه گذاری کنید

میانسالی در جامعه‌ای که دوران نوجوانی و جوانی هم بلاتکلیف و سر در گم گذشته، بیشتر تداعی رنج است تا هیجان نیمه دوم عمر و احساس رضایت.
ما نسل میانسالی را داریم که حس می‌کنند زندگی نزیستهء عظیمی را با خود حمل می‌کنند و نارضایتی حس غالب افراد است.
میانسالهای ناراضی، به اضطراب، ناامیدی و تروما دچار شده و برای هر بیماری جسمی‌شان میشنوند: از اعصاب است.
به ناچار لازم است به اعصاب خود مراجعه کرده و از او بپرسیم: دردش چیست؟
یک میانسال برای رسیدن به آرامش بسیار تلاش کرده و به پرهیز از بحث و اعتراض تن داده و کوتاه آمدن را تکرار کرده است و حالا بیرون و روابط کمی آرام است اما درون و تن و روان در اعتراض!
اعتراض به شکل میگرن، گرفتگی عضلات، مشکلات معده و گوارش، بیماری‌های خود ایمنی و پوستی، فشار خون و هزار و یک مورد دیگر، خود را نمایان می‌کند.
بدن می‌گوید: تاب تحمل ندارد.
و پاسخ افراد معمولی چیست: داروی اعصاب، مثبت‌اندیشی، سعی در فراموش کردن خاطرات ناخوشایند!
پاسخ فرد آگاه اما…

پاسخ فرد آگاه اما متفاوت است.
فردی که کوشیده است به پیام‌های ناخودآگاه خود از طریق شهود، پیام‌های فیزیکی و بدنی و نیز پیامهای موجود در خوابها گوش فرا دهد شرایط را طور دیگری میبیند.
آنها که نیمه اول عمر خود را در هدفمندی و زندگی و کار یا بزرگ کردن فرزندان و خانه‌داری، صرف کرده‌اند احتمالا گاهی به حس پوچی و بیهودگی مبتلا شده و به مسیری که آمده‌اند، شک کرده‌اند.
گاهی شتابی برای تغییر مسیر در افراد ایجاد می‌شود.
افت و خیز احساسات؛ تبدیل دائمی احساس امید به ناامیدی و برعکس، متداول است.
ترس از تنهایی به اوج می‌رسد و به احتمال زیاد با نوعی یأس و قطع امید از یافتن همراهی مناسب و یا تغییر و بهبود نوع ارتباط با همراه و همسر، تجربه می‌شود.
پافشاری و اصرار بر بی‌نیازی به رابطه عاطفی عمیق و گرم، ناشی از تجربه تنهایی در گذشته و رسیدن به این باور است که: تا حالا تنهایی را تاب آورده‌ام و از این به بعد هم با سفر و خوشگذرانی و مطالعه و سرگرمی، حال خوبی را تجربه خواهم کرد
چرا که درد سر حضور دیگری، به تجربه باقی موارد نمی‌ارزد!